Zdziesiątkowani kontuzjami i chorobami, w nie najlepszych nastrojach, w kilkunastoosobowej zaledwie grupie (łącznie z kibicami), udaliśmy się na bardzo trudny a dawno nie odwiedzany teren lidera naszej grupy rozgrywkowej. I pierwsze minuty meczu z Zagorzycami tylko potwierdzały taki stan psychologiczny naszego zespołu. Cofnięci do defensywy, jacyś bojaźliwi, nie przekonani co do swojej wartości a przede wszystkim naznaczeni brakiem wiary, przedstawialiśmy dość smutny obraz na tle pewnych siebie i wyluzowanych gospodarzy.
Stracona bramka w piątej minucie jak pieczęć niewzruszonego urzędnika zdawała się gasić gdzieś tam w duszy tlące się jeszcze nadzieje. Ale sport, jako bardzo nieliczny z wszystkich dziedzin życia, i w tym przypadku okazał się zupełnie nieprzewidywalny. Co wywołało, w naszych zawodnikach zryw do walki, sportową agresję i nie odpuszczanie rywalowi, tego chyba nikt nie jest w stanie odgadnąć. Faktem jest, że gdzieś mniej więcej, od dwudziestej minuty, gra najpierw zaczęła się wyrównywać a potem najnormalniej w świecie zaczęliśmy „napędzać stracha” miejscowej drużynie. Najpierw znakomite uderzenie Sławka Pizły z dystansu, z wielkim trudem sparował bramkarz „Płomienia”, który dziesięć minut później nie miał już nic do powiedzenia po „telewizyjnym” wręcz strzale Mateusza Kocurka. Gospodarze, po takim obrocie sprawy, rzucili się na naszych, znowu chyba za bardzo cofniętych do obrony i niestety w samej końcówce pierwszej połowy ponownie wyszli na prowadzenie.
Drugie czterdzieści osiem minut spotkania przebiegało dosyć nerwowo, szczególnie dla gospodarzy, którzy w dogodnych sytuacjach nie potrafili wstrzelić się w światło bramki, a na dodatek co pewien czas nękanych przez naszych piłkarzy groźnymi kontrami. Jedna z nich przyniosła naprawdę zasłużone wyrównanie. Paweł Bednarski, po otrzymaniu podania w polu karnym zdążył jeszcze „zapytać” bramkarza z którego rogu bramki chciałby wyciągnąć piłkę, posyłając ją jednak w miejsce gdzie sam uważał za najbardziej odpowiednie.
Była jeszcze jedna sytuacja godna odnotowania i mogąca nawet przynieść nam zwycięstwo. Dwójkowa akcja, w końcowej fazie, Bednarski- Wiącek – Bednarski i strzał głową Pawła minimalnie przeniesiony nad poprzeczką, mógł dopełnić szczęścia. Nie wymagajmy jednak zbyt wiele i cieszmy się z tego co udało się osiągnąć mimo wcześniejszej niewiary. Choć małymi kroczkami, ale ciągle do przodu można jeszcze znacznie poprawić swoje notowania.
Mecz, tuż przed jego rozpoczęciem, zadedykowany został Grzesiowi Jamrozowi. Myślę, że możesz być dumny ze swoich kolegów i z ich postawy na boisku. Trzymaj się, pozdrawia Cię cała drużyna wraz z zarządem.
Przeciwko „Płomieniowi” Zagorzyce na boisko wybiegli: Kopacz Damian, Romek Błażej, Łukasz Baran, Marek Pizło, Mateusz Kocurek, Damian Wiącek, Piotrek Sierżęga, Borkowski Piotrek, Pizło Sławek, Piotrek Moszkowicz, Paweł Bednarski, Irek Pączek, Andrzej Bać, Stolarewicz Marcin.
GromoSław
1
4
